BESCHERMING VAN MIJN HART

Deze week was ik me bewust van een gevoel in mijn lijf, wat er waarschijnlijk al heel lang is, maar wat ik niet eerder kon voelen.

Het is in het gebied boven in mijn borst, boven mijn hart, over de hele breedte van mijn bovenlichaam.

Het is een gevoel van druk, lichte beklemming, 'vastheid'.

Nieuwsgierig als ik ben, was ik benieuwd waar dit gevoel voor staat. 

En niet alleen dat: het voelde ook dat er iets bevrijd wil worden. Waarom zou het nodig zijn dat er iets is dat mij letterlijk bedrukt?

 

Aan het werk ermee

Dus ik toog naar Albert van Eeghen, mijn vaste, trouwe biodynamische masseur. Bij hem heb ik al veel plekken in mijn lijf (en in mijn leven) mogen bevrijden.

Biodynamische massage lijkt, wat werking betreft, op Biodanza. Alleen dan net iets anders. Biodanza werkt met beweging, muziek, ontmoetingen, aanraking en streling. Biodynamische massage werkt met aanraking.

De grootste gemene deler is liefdevolle aandacht en tijd.

 

Afdakje

Het was bijzonder wat er gebeurde en wat ik ontdekte.

De plek in mijn lijf bleek een soort afdakje boven mijn hart te zijn.

Een afdakje ter bescherming van mijn hart, van mijn waarheid, van mijn geloof in het goede, het pure. Mijn geloof in Liefde en Verbinding.

Wat ik voor me zag was dat ik als kind een besef had van verbinding, van samenzijn, van liefde, maar dat er allerlei dingen in mijn leven gebeurden waarin ik dat niet terug kon vinden. Vooral in hoe mensen deden. Hoe ze keken, hoe ze zich gedroegen.

Nu besef ik dat ik de afgescheidenheid zag. Het idee van de werkelijkheid waar veel mensen in leven. De manier waarop het 'normaal' is om met elkaar om te gaan in deze wereld.

 

Teleurgesteld

Ik voelde hoe teleurgesteld ik hierin was als kind. Hoe ik het niet kon begrijpen. Maar dat ik me hier toen ook nog niet in kon uiten. Laat staan om iemand om hulp/uitleg te vragen.

Er was ook  niemand die het me uitlegde. Die me bij de hand nam en zei hoe het leven was.

Ja, ik ging wel naar de zondagsschool en soms naar de kerk. Daar kreeg ik het idee van een belofte die er was, een belofte van het goddelijke, van liefde, van de goedheid, maar echt contact kreeg ik hier niet mee. Het pastte niet met hoe ik de mensen om me heen zag. Hoe ze zich gedroegen. Het leek meer op een ander 'sprookje'. 

En sprookjes waren fantasie.

De kerk verwarde me meer dan dat het me steun bood.

 

Bescherming

Als ik nu terug kijk voel ik mededogen met het kind dat ik was.

Mijn idee van liefde en veiligheid werd bovendien zo nu en dan ook nog bestookt door voorvallen zoals een beschuldiging van een meisje uit mijn klas, die 's avonds rond een uur of acht, het was al donker, samen met haar vader bij onze voordeur aanbelde om te zeggen dat ik haar geduwd had waardoor haar panty kapot was.

Maar dit was helemaal niet waar!

Ik kon niet begrijpen wat hier aan de hand was. Het klopte niet dat wist ik zeker en toch zei ze dat het anders was.

Wat ik met dit soort voorvallen heb gedaan is ze zo groot gemaakt dat ze voelen/voelden als een bedreiging, een poging tot vernietiging van mijn waarheid. 

Dus was het tijd om mezelf een beetje af te sluiten voor de boze buitenwereld. Mezelf te beschermen.

 

Mijn leven als reservaat

En in mijn leven van vandaag de dag blijkt die bescherming er nog steeds te zijn.

Alsof dat wat ik geloof, dat we verbonden zijn, dat we een zijn, een soort reservaat is, dat beschermt moet worden tegen stropers.

De stropers zijn de gebeurtenissen waar de kranten vol mee staan.

Al dat nieuws, al deze gebeurtenissen voelen soms zo veel en grootst in aantal, in volume, dat ik bang ben dat ze mijn waarheid volledig zullen overspoelen en vernietigen. 

Dat er dan niks meer van over gaat blijven.

 

Er is niet een waarheid en dat hoeft ook niet

Bij Albert besefte ik dat het naast elkaar kan bestaan. Verschillende waarheden, verschillende geloven.

En dat dat niet betekent dat die van mij er niet kan zijn.

Mijn geloof is mijn geloof. Hoe dan ook. Omdat ik het geloof. Omdat het mijn werkelijkheid is. Omdat ik het zo ervaar.

Ik ervaar dat we verbonden zijn, dat dat ook is waar we als mens naar verlangen: het voelen van onze verbondenheid.

Dat zie en voel ik in zoveel kleine en grote dingen.

 

Ik word niet bedreigd

Ik maak nu dus contact met de bescherming in mij.

Ik erken het bestaan ervan. Bedank het, koester het, voel het.

En ik nodig het uit zich te verzachten en te openen.

Omdat die bescherming , nu ik volwassen ben, niet meer zo broodnodig is als toen ik een kind was.

Ik wordt niet bedreigd. Ik mag en kan mijn hart voelen.

Mijn hart, mijn zielsverbinding.

Mijn hart, de uitdrukking van mijn zielswaarheid. De uitdrukking van wat ik hier te doen heb op aarde.

 

We gaan het dansen!

Tijdens de komende Biodanzaworkshop op maandagavond 14 september in Amsterdam, wil ik hier graag met jullie mee dansen.

Om onze harten te voelen en te openen en ook te voelen waar de bescherming, de bedrukking is.

Om er voor te zorgen dat we nog meer kunnen zijn wie we werkelijk zijn. En ook kunnen voelen wat ons hierbij (nog) in de weg zit.

En dat dat niet erg is. Dat dat hoort bij ons pad.

Hier vind je info over de biodynamische massage van Albert:

http://www.albertvaneeghen.nl/

Binnenkort, op zondag 4 oktober, start de JAARGROEP!
Er is nog plek voor mensen.

Gun je jezelf een mooie groei dit jaar?
Kijk hier voor info en meld je aan/neem contact met me op.

Deelnemers van vorig jaar waren heel enthousiast!

Negen maanden achter elkaar, 1 zondag in de maand, dansen met een vaste groep.